تحلیل مفاد آتش بس غزه 

ه نظر می‌رسد تمامِ این مفاد، نه نشانه‌ی یک «توافقِ برابر»، که «سندِ رسمیِ استیصالِ جبهه باطل و ثبتِ پیروزیِ راهبردیِ مقاومت» است. این بندها را می‌توان در سه لایه تحلیل کرد:

۱. لایه‌ی «پذیرشِ شکستِ اطلاعاتی و نظامی»:

مفاد: «حماس موظف است… همه اطلاعات موجود درباره کشته شدگان را به سازوکار بین‌المللی ویژه‌ای… ارائه دهد.»

تحلیلِ راهبردی: این بند، اعترافِ رسمی و تحقیرآمیزِ یکی از قدرتمندترین سیستم‌های اطلاعاتی جهان (موساد) به «شکستِ مطلق» است. آن‌ها پس از دو سال جنگِ تمام‌عیار، هنوز نمی‌دانند چند نفر از اسرایشان زنده و چند نفر مرده‌اند! این یعنی مقاومت، نه تنها در میدانِ نبردِ سخت، که در «جنگِ اطلاعاتی» نیز پیروزِ مطلق بوده و دشمن را مجبور به «گداییِ اطلاعات» از طریقِ یک کمیته بین‌المللی کرده است.

۲. لایه‌ی «انهدامِ بُتِ هژمونیِ روایتی»:

مفاد: «روند آزادی اسرای صهیونیست بدون مراسم رسمی یا پوشش رسانه‌ای انجام شود تا از هرگونه بهره‌برداری سیاسی یا تبلیغاتی جلوگیری شود.»

تحلیلِ راهبردی: این بند، شاهکارِ پیروزی در «جنگِ شناختی» است. رژیم صهیونیستی که تمامِ هویتش بر «نمایش» و «عملیاتِ روانی» بنا شده، رسماً از «حقِ روایت‌سازی از پیروزی» خلع سلاح شده است. مقاومت با این شرط، جلوی سوءاستفاده‌ی رسانه‌ایِ دشمن برای تبدیلِ این شکست به یک «پیروزیِ دروغین» (مثلاً نمایشِ تصویرِ بازگشتِ پیروزمندانه‌ی اسرا) را گرفته است. این یعنی نه تنها در میدان شکست خورده‌اند، که «اجازه‌ی تظاهر به پیروزی» را نیز از دست داده‌اند.

۳. لایه‌ی «فروریختنِ توهمِ استقلال و مشروعیت»:

مفاد: «نظارت بر این توافق به تیمی بین‌المللی متشکل از نمایندگان آمریکا، قطر، مصر، ترکیه… واگ

ذار شده است.» و تشکرهای مکرر نتانیاهو از تیم ترامپ.

تحلیلِ راهبردی: این بندها، رژیم صهیونیستی را از جایگاهِ یک «دولتِ مستقل و قدرتمند»، به جایگاهِ یک «موجودیتِ تحتِ قیمومیت» و نیازمند به «وساطت و نظارتِ» دیگران، ساقط می‌کند. جبهه‌ی مقابل برای رسیدن به یک توافق، نیازمندِ یک «ائتلافِ بین‌المللی» شده است. این در حالی است که حماس به تنهایی و با تکیه بر «قدرتِ درونیِ» خود و «عمقِ راهبردیِ» محور مقاومت، در حالِ دیکته کردنِ شرایط است. سخنانِ ویتکاف («شجاعت نتانیاهو…») و گرافه‌گویی‌های خودِ نتانیاهو، تلاش‌های مذبوحانه‌ای برای «ترمیمِ آبروی از دست رفته» و «مدیریتِ این شکستِ تاریخی» است.

جمع‌بندی:

تمامِ این مفاد، از یک منطقِ واحد پیروی می‌کند: مقاومت، نه تنها در «میدانِ سخت»، که در «میدانِ تنظیمِ قرارداد» نیز دستِ بالا را داشته است. هر بند از این توافق، مُهری است بر پیروزیِ «اراده‌ی ایمانیِ» یک تشکیلاتِ توحیدی در برابرِ قدرتِ پوشالیِ یک رژیمِ تا دندان مسلح. این، ترجمانِ عینیِ همان «جنگِ اراده‌ها»ست.

✍ #سعید_سپاهی